خلفای سه‌گانه

خلفای سه‌گانه اشاره به سه نفری دارد که بعد از پیامبر اسلام(ص) خلافت را به دست گرفتند. این سه نفر عبارتند از: ابوبکر بن ابوقحافه، عمر بن خطاب و عثمان بن عفان.

این اصطلاح بیشتر در ادبیات شیعیان رایج است. شیعیان خلافت این سه خلیفه را بر خلاف سفارش‌های پیامبر اسلام می‌دانند. به همین دلیل با نگاهی انتقادی به دوران این سه خلیفه نظر می‌کنند.

در برخی متون شیعه منظور از کلمه خلفا همین سه خلیفه هستند.

شیعیان معتقد به نظام امامت هستند و بنابراین باور دارند که بعد از رسول خدا (ص) افرادی از اهل بیت، جانشین ایشان‌اند. بنابراین نخستین خلیفه پیامبر باید امیرالمؤمنین حضرت علی (ع) باشد. این مدعا بر اساس آیه ولایت، حدیث ثقلین، حدیث منزلت، خطبه غدیر و احادیث دیگر اثبات می‌شود.

در مقابل اهل سنت نخستین حاکمان پس از پیامبر اکرم (ص) را خلفای راشدین نامیده‌اند. راشد به‌معنای هدایت شده است. ظاهراً سبب استعمال این عنوان توسط اهل سنت در مورد این چهار خلیفه آن بوده که اهل سنت اعتقاد دارند در دورۀ خلفای چهارگانه، ایمان و عدالت و فضایل اسلامی شکوفا گردید و از‌این‌رو، به آنان عنوان راشدین داده شد تا از خلفای ناپاک و دنیادوست بنی امیه که پس از آنان روی کار آمدند، متمایز باشند.

جستارهای وابسته

• خلفای راشدین

پانویس

منابع